Psychoterapia i zabawa. O twórczym potencjale picturebooków w procesie analitycznym.

Co uruchamia w Tobie obraz? Jak w nim, obok słowa, odkrywać kolejne warstwy znaczeń? Wolne skojarzenia i zdolność do twórczego procesu z ich udziałem to immanentna część terapii. Co ciekawe, podobny, wstępny lub równoległy proces odbywać się może w kontakcie z najbardziej dostępnym tekstem kultury – picturebookiem. To książka, gdzie obraz i słowo są równoważne, dopełniają się, ale i wchodzą w dialog.„Dyskusja” obrazu i słowa ma wielu adresatów: dzieci, które kojarzone są z książkami „z ilustracjami”, ale i dorosłych, których picturebook zaprasza do intrygującej podróży, kontaktu z tym, co dziecięce. 

Spotkania będzie składać się z części wykładowej, podczas której zaprezentujemy książki podejmujące istotne tematy (m.in. Yulii Tabenskiej „Porozmawiaj ze mną”) oraz z części warsztatowej. To okazji doświadczyć tego, że picturebooki to książki do przeżywania a nie tylko do czytania czy oglądania. Jak pisze Donald Winnicott „ (…) psychoterapia ma miejsce tam, gdzie zachodzą na siebie dwa obszary bawienia się: ten, który należy do pacjenta i ten, który należy do terapeuty. Jeśli terapeuta nie umie się bawić, to nie jest zdolny do pracy. Jeśli pacjent nie umie się bawić, trzeba zrobić coś, co sprawi, ze się tego nauczy, dopiero wtedy może się zacząć psychoterapia. Bawienie się ma podstawowe znaczenie, gdyż właśnie wtedy pacjent może być twórczy(…)”.

  Jak mówi Jolanta Liczkowska-Czakyrowa: Świat picturebooków jest mi dobrze znany i podejmuje wiele tematów, które nieustannie nurtują nas, nie tylko w gabinecie terapeutycznym: depresja, relacja matka – dziecko, śmierć, życie wewnętrzne, niszczycielskie aspekty ludzi, przemoc i agresja, miłość… Moje zainteresowanie picturebookiem wynika między innymi stąd, że książki te mają duży potencjał do uruchamiania wolnych skojarzeń. Są gościnną przestrzenią, gdzie pojawiają się różne uczucia czy doznania, których nawet się nie spodziewamy. Przywołują wspomnienia, zaskoczenie, wzruszenie… Być może to szczególne spotkanie obrazu i słowa  ma moc uruchamiania tego, co istotne.